توجه به وضعیت منابع آب در شرایط خشکسالی در برنامه های آمایش سرزمین

کشور ایران با متوسط بارندگی سالیانه حدود 250 میلیمتر جزء مناطق خشک و نیمه خشک محسوب شده از دیرباز با کمبود آب مواجه بوده است. خشکسالی یکی از پدیده های طبیعی است که تاثیر چشمگیری بر روی کمیت و کیفیت منابع آب ازجمله آب های زیرزمینی داشته و دارد. آمایش سرزمین شامل توسعه و اجرای فرایندهایی است که با استفاده از آنها میتوان کاربری اراضی و مباحث توسعه ای را مدیریت و تعادل فشارهای مختلف وارده بر منابع زمین را برقرار نمود. بنابراین آمایش سرزمین نقش مهمی در مباحث مرتب با منابع آب دارد. سیاستهای آمایش سرزمین میتوانند در حفظ منابع آب، کمک شایانی کنند. مطالعه تغییرات کمی و کیفی منابع آبی در برنامهریزی و مدیریت پایدار منابع آب هر منطقه اهمیت فراوانی دارد. با توجه به اینکه بیشترین مناطق ایران دارای اقلیم خشک و نیمه خشک هستند و هرچند مدت خشکسالی را تجربه میکنند، هدف از این مطالعه، بررسی مدیریت بحرانی آب در شرای خشکسالی است. نتایج این پژوهش بیانگر این نکته است که، مدیریت یکپارچه منابع آب و توجه به پتانسیل های طبیعی در راه توسعه پایدار ضروری میباشد.

کلیدواژه ها:

منابع آب ، آمایش سرزمین ، خشکسالی ، مدیریت بحران