بررسی پروبیوتیک ها: ویژگی ها، عملکرد و افسایش زنده مانی

پروبیوتیک ها معمولا یک یا مخلوطی از چند میگروارگانیسم هستند که تعدل فلور میکروبی روده ها را تغییر داده و از رشد باکتری های مضر جلوگیری می کنند. آنها همچنین باعث افزایش هضم بهتر غذاها، بالا بردن عملکرد سیستم ایمنی بدن و افزایش پایداری و مقاومت در برابر عفونت و سرایت بیماری ها و کاهش بیماری زایی میکروب های مضر می شوند. لازم به ذکر است که این باکتری ها شامل انواع مفید، مضر و خنثی هستند که در افراد سالم باکتری های مفید غالب می باشند. باکتری های مفید با تولید ترکیبات آلی اعم از اسید لاکتیک، پراکسید هیدروژن و اسید استیک اسیدیته روده را افزایش داده و از تولید مثل و تکثیر بسیاری از باکتری های مضر جلوگیری می کنند. در مقابل باکتری های مضر ترکیبات سمی و سرطان زا تولید می کنند. بنابراین اگر با کتری های مضر در روده غالب شوند، نه تنها ترکیبات مغذی و ضروری تولید نمی شوند، بلکه میزان ترکیبات مضر نیز افزایش می یابد. مهمترین مانع زنده ماندن باکتری های پروبیوتیک، اسیدیته دستگاه گوارش و فعالیت نمک های صفراوی است. حداکثر فعالیت پروبیوتیک های هنگامی ایجاد می شود که میکروارگانیسم ها به سلول های موکوس روده بچسبد، سلول هایی که نمی چسبند از طریق مدفوع و بدون فرصت تقسیم شدن رفع می شوند. بنابراین برای به دست آوردن اثر مداوم پروبیوتیک های خارجی، باید به صورت روزانه مصرف شوند.

کلیدواژه ها:

پروبیوتیک ، پری بیوتیک ، روده ، سین بیوتیک