ارزیابی ژنوتیپ های چغندرقند برای تحمل به تنش شوری

آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار بر روی 30 ژنوتیپ انجام شد. ژنوتیپ های چغندرقند و سطوح مختلف شوری از منبع کلرید سدیم ( NaCl) ، شامل شاهد (صفر) و شوری 150 میلی مولار فاکتورهای آزمایش را تشکیل دادند. صفات وزن تر و خشک ریشه و اندام هوایی، وزن تر و خشک برگ، طول ریشه و طول دمبرگ، سطح برگ، شاخص کلروفیل و محتوای نسبی آب برگ برای همه ژنوتیپ های چغندرقند اندازه گیری شد. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که بین دو سطح شوری در همه صفات مورد مطالعه اختلاف معنی دار وجود دارد. همچنین در همه صفات بین ژنوتیپ ها اختلاف معنی داری مشاهده شد. مقایسه میانگین ژنوتیپ ها برای همه صفات و همچنین بر اساس شاخص تحمل STI انجام شد. رتبه بندی براساس کلیه داده ها بیانگر آن بود که ژنوتیپ های SA-B.1 ، SA-B.2 ، SA-B.4 و Gazalle بالاترین و ژنوتیپ های SA-B.8 ، SA-B.4*MS261 ، SA-B.9*MS261 و Shirin کمترین رتبه را دارند.از ژنوتیپ های متحمل و حساس به تنش شوری شناسایی شده در این پژوهش می توان برای مکان یابی صفات درگیر در تحمل به شوری و درک بیشتر و صحیح تر از ساز و کارهای تحمل شوری و ژن های درگیر در آن استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

چغندرقند ، تنش شوری ، ژنوتیپ ، تجزیه واریانس ، شاخص STI