بیوتکنولوژی ضامن امنیت غذایی و رافع معضلات زیستی

دانش بیوتکنولوژی بعنوان عظیم ترین منبع تکنولوژی بشر در قرن فعلی مطرح بوده و آن را انقلاب سبز نوینی برای غلبه بر فقر و گرسنگی و حفاظت از محیط زیست نامیدهاند.به اعتقاد دانشمندان چنانچه روند فعلی رشد جمعیت ادامه یابد، به یقین نسلهای آینده بشری با کمبود مواد غذایی و فقر، روبرو خواهند شد.ولی روشهای مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی گیاهی میتواند با پرورش گونه هایی از محصولات جدید با قابلیت رشد در خاکهای نامرغوب و نامساعد و همچنین تولید بذرهای مقاوم به ویروس و آفات گیاهی،کاربرد سموم و موادشیمیایی را محدود ساخته و بازدهی محصولات را افزایش دهد.بکارگیری بیوتکنولوژی نوین در کشاورزی منجر به تولید فرآوردههای با کیفیت بهتر، کاهش هزینه تولید آن و تولید فرآوردههایی باارزش افزوده بیشتر میگردد.با بکارگیری این روشها در کشت سلول و بافت گیاهانی که از نظر اقتصادی و غذایی اهمیت فوقالعادهای دارند،می توان در مقایسهبا شیوههای کشت و تکثیر معمولی با هزینهای بسیار کمتر وسرعت عمل بیشتری به دودمانهای خالص سلولی و انتخاب سالم ترین بافت گیاهی با بازده کمی و کیفی چشمگیری نائل شد. با بکارگیری بیوتکنولوژی میتوان گیاهانی را تولید کرد که به عواملی همچون سرما، گرما، رطوبت، خشکی، املاح، حشرات، آفات ویروسها و سایر عواملبیماریزا مقاوم باشند و علاوه برآن در مقایسه با موجود طبیعی، مجهز به مکانیسمهای دفاعی اضافی باشند.کاهش آلودگیهای زیست محیطی با کاهش استفاده از سموم و آفت کشها،کاهش فرسایش خاک توسط کاهش استفاده تکراری از خاک، کاهش فشار به منابع زمین بوسیله افزایش عملکرد در واحد سطح در نتیجه کاهش تخریب جنگل،بهبود کیفیت آب شرب به خاطر عدم استفاده از سموم و کاهش مسمومیت و مرگ ومیر دامها و پرندگان و حشرات مفید ، افزایش تنوع زیستی ،کاهش گازهای گلخانه ای،بازیافت ضایعات ،تجزیه زیستی و زیست پالایی، شناسایی و جداسازی باکتریهای نفت خوار در خاکهای آلوده،تولید هیدروژن سوختی از جلبکها،تولید پلاستیکهای تخریب پذیر با استفاده از بیوتکنولوژی می تواند حفاظت محیط زیست را بیمه کند.بنابراین بیوتکنولوژی یک راه حل عمومی و جایگزینی برای روشهای موجود نیست،بلکه یک روشکمکی برای حل مشکلات کشاورزی و حفاظت از محیط زیست است.و تا کنون گزارشی در مورد اثرات مضر محیطی و یا دیگر خطرات پیش بینی نشده گیاهان تراریخت در هزاران آزمایش مزرعه ای صورت گرفته در عرصه بین المللی ارائه نگردیده است.

کلیدواژه ها:

بیوتکنولوژی ، امنیت غذایی ، حفاظت محیط زیست