بررسی هتروزیس و قدرت ترکیب پذیری ژنوتیپ های پنبه با استفاده از تلاقی دی الل

به منظور تهیه بذر هیبرید پنبه تعداد هفت ژنوتیپ پنبه به روش دی آلل یک جانبه تلاقی داده شدند بذور دورگ حاصل برای بررسی پدیده هتروزیس در رابطه با صفات مورد نظر با استفاده از طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار با والدین مورد مقایسه قرار گرفتند این بررسی به مدت دو سال انجام شد بدین ترتیب که در سال اول تلاقی ها انجام و در سال دوم والدین به همراه هیبریدهای دی الل حاصله در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی مقایسه شدند صفات مورد نظر که یادداشت برداری شدند عبارتند از درصد سبز وزن بیست غوزه و تعداد متوسط غوزه در هر بوته تجزیه و تحلیل آماری صفات فوق نشان داد که از نظر درصد سبز رقم Zeta2 با 100 درصد هیبرید Tash2 *No200 با میانگین 12/4 عدد غوزه در هر بوته رقم B 557 با وزن بیست غوزه 165/2گرم و هیبرید Tash2*No200 با متوسط عملکرد 5139 کیلوگرم در هکتار برتر بودند از نظر درصد هتروزیس هیبرید Tash2*No200 با 20/8 درصد هتروزیس بر اساس میانگین عملکرد والد پدری و مادری جزو هیبریدهای برتر بوده و در نتیجه ترکیب پذیری بالاتری را نشان داده است

کلیدواژه ها:

ژنوتیپ ، پنبه ، تلاقی دی آلل ، هیبرید ، پنبه ، هتروزیس