واکنش راندمان مصرف آب و عملکرد آفتابگردان به کاربرد کود دامی و زیولیت در رژیم های مختلف آبیاری

اصلاح خاک با کود حیوانی و زیولیت می تواند ایده سودمندی جهت کاهش مصرف کودهای شیمیایی و توسعه سیستم کشاورزی پایدار خصوصا در خاک شنی باشد. در این راستا، تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر سطوح مختلف زیولیت و کود حیوانی بر خصوصیات خاک و عملکرد کمی و کیفی آفتابگردان به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در سال های 1394-1393 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس به اجرا در آمد. فاکتور اصلی شامل رژیم های آبیاری (آبیاری پس از تخلیه 40، 60 و 80 درصد رطوبت قابل استفاده خاک) بود. ترکیب تیمارهای کودی (100% کود دامی، 50% دامی + 50% شیمیایی و 100% شیمیایی) و زیولیت (0، 5 و 10 تن در هکتار) نیز فاکتور فرعی آزمایش را تشکیل می دادند. نتایج نشان داد که منابع آلی همراه زیولیت بیشتر باعث تولید بالاترین عملکرد دانه آفتابگردان (1781/7 و کیلوگرم در هکتار) و راندمان مصرف آب گردیدند. بیشترین مقدار روغن دانه در شرایط عدم تنش با کاربرد 10 تن زیولیت و 50% کود دامی + 50% کود شیمیایی (37/9 %) در سال اول حاصل شد. در همه تیمارهای آبیاری، تیمارهای حاوی 100 درصد یا 50% کود دامی همراه با 5 یا 10 تن زیولیت در هکتار، عملکرد دانه و کارایی مصرف آب بالاتری داشتند.

کلیدواژه ها:

اصلاح کننده خاک ، کود حیوانی ، تنش خشکی ، درصد روغن