موانع و راهکارهای دستیابی به کشاورزی پایدار

بخش کشاورزی به عنوان یکی از ریز بخش های مهم اقتصاد در هر کشور است لیکن رشد سریع جمعیت در سالهای اخیر و پیشرفت تکنولوژی های نامناسب و بهره برداری از منابع باعث تشدید سیر تخریب منابع طبیعی و کشاورزی شده است. امروزه همه معتقدند که برای کشاورزی مرسوم به سبب زیانها و صدماتی که به محیط زیست و منابع پایه وارد میکند باید جایگزین مناسبی یافت که همان کشاورزی پایدار است. عنصر اساسی در کشاورزی پایدار، استفاده بهینه از منابع درونی است. برای ایجاد کشوری پیشرفته و نیل به توسعه پایدار گذر از سیستم کشاورزی معیشتی و تبدیل آن به کشاورزی پایدار به نحوی که از منابع استفاده مطلوب به عمل آورده و بقاء محیط زیست تضمین گردد یک ضرورت حیاتی است که در ایران این امر با چلش هایی نظیر خرد و پراکنده بودن اراضی فقدان نظام اطلاعات جامع کشاورزی مبارزه غیر اصولی با آفات و بیماری ها، رشد فزاینده جمعیت ضعف مدیریت مزرعه و وجود سیستم سنتی کشاورزی، تخریب خاک ها و عدم تمایل افراد در جهت سرمایه گذاری در کشاورزی مواجه است. لذا دولت به عنوان سیاستگذار می تواند از طریق تدوین استراتژیهای توسعه کشاورزی با رعایت الویت ها، مزیت های نسبی و استعدادهای هر منطقه ایجاد سیستم اطلاعات جامع کشاورزی، اصلاح شبکه های آبیاری و به کارگیری سیستم های جدید مانند آبیاری قطره ای، آگاه سازی کشاورزان نسبت به مسائل مختلف کشاورزی از جمله روش های آموزشی درون مرزعه و ایجاد مزارع نمونه، اجرای مدیریت تلفیقی آفات، اکتفا نکردن به مبارزه های صرفا شیمیایی و بستر سازی فرهنگی در خصوص کاهش جمعیت و کنترل و مهار آبهای سطحی با عملیات سد سازی و آبخیزداری می تواند روند کشاورزی پایدار را تسریع نماید.

کلیدواژه ها:

توسعه ، چالش ، کشاورزی ، پایدار ، خاک