نسبت سنجی مسیولیت رانندگان بر پایه درجه تقصیر انان

حوادث ناشی از رانندگی و تصدی وسیله نقلیه موتوری شایع ترین حوادث سال های اخیر محسوب می شوند. برای تعیین میزان مصونیت در تصادفات رانندگی برخی نظریه پردازان میزان تقصیر (ورود و پذیرش درجه بندی مسیولیت) را ملاک قرار داد و برخی دیگر قایل به تعیین مسیولیت به میزان مساوی هستند. از این رو دو رویکرد تعیین میزان مسیولیت (رویکرد دخالت میزان تقصیر و رویکرد تساوی مسیولیت) بر فرض اشتراک در تحقق حوادث رانندگی مورد بررسی قرار خواهد گرفت. تلاش آنان در سال های اخیر، وضع قوانین و مقرراتی بر اساس عدالت در این حوزه بوده است اما آنچه برای تحقق این مسیله مشکل زا بوده، فقدان معیاری مشخص و مورد وفاق در بین نظرات حقوق دانان و فقها (متقدم و متاخر) و حتی رویه قضایی می باشد. از این رو هدف از این تحقیق ارایه یک نظام عادلانه تعیین مسیولیت برفرض اختلاف در میزان تقصیر در تصادفات رانندگی می باشد. قانون گذار در تعیین مسیولیت (اعم از دیه و خسارات ناشی از تصادفات) اغلب از رویکرد تساوی پیروی کرده است. اما پژوهش حاضر به طور کلی به نفع نظریه تعیین مسیولیت مبتنی بر رویکرد دخالت نسبت تقصیر استدلال نموده است.

کلیدواژه ها:

تصادفات رانندگی ، تقصیر ، مسیولیت مبتنی بر رویکرد تساوی ، مسیولیت مبتنی بر رویکرد دخالت نسبت تقصیر