کاربرد سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) در ارزیابی گسترش شهر در حریم گسلهای لرزه ای (مطالعه موردی : شهرستان سقز در استان کردستان)

شهرهای امروزی در نقاط مختلف دنیا به دلایل متعدد از جمله نوع مکان گزینی، توسعه فیزیکی نامناسب، عدم رعایت استانداردهای لازم و غیره همواره در معرض خطرات ناشی از بلایای طبیعی قرار دارند. یکی از این خطرات طبیعی که بسیاری از شهرهای کشور ایران را تهدید می کند، زمین لرزه است. زلزل ههای مخرب و فاجعه آمیز چند دهه اخیر نشان داد که ایران کشوری زلزله خیز است و هیچ نقطه ای ازآن از خطر زلزله در امان نیست. این پژوهش سعی دارد با بررسی خطر زمینلرزه در شهرستان سقز، خطر گسترش آن را در پیرامون گسل هایی که در طول رودخانه سقز با جهت های جنوب غربی شمال شرقی، در جهت شمال غربی جنوب غربی و یک گسل دیگر در امتداد رودخانه (چم ولیخان) بپردازد. برای این منظور، با استفاده از نقشههای رقومی توپوگرافی و زمینشناسی به مقیاس 1:250000 و با بهره گیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی شامل نرم افزارهای Arc/GIS and Arc/View و دادههای لرزهنگاری دستگاهی و تاریخی، نقشه منحنیهای هملرز و پهنهبندی خطر زمینلرزه ترسیم شدند. نتایج نشان میدهند که براساس نقشه سایز موتکتونیک و بررسی تاریخ وقوع زمین لرزه در منطقه امکان وقوع زلزل ههای با شدت بالا در منطقه سقز وجود دارد و همچنین شهر شتابزده به سمت ارتفاعات ناپایدار و در بخش های شمالی و غربی شهر در حریم گسلهای فرعی درجه دو توسعه پیدا کرده است.

کلیدواژه ها:

گسل ، خطر زمین لرزه ، گسترش شهرها ، آسی بپذیری شهرها ، شهرستان سقز