قیاس تحلیلی نقش فضاهای نیمه باز بر کیفیت زندگی ساکنان در خانه های بومی دیروز و مسکن امروزی (نمونه موردی: شهر بشرویه)

اکثریت نظریه پردازان حوزه ی معماری و فرهنگ بر تاثیر شکل و کالبد فضا بر شیوه ی زندگی و رفتار انسان تاکید دارند چرا که فرم،شکل و سازمان فضایی خانه ها در یک همسایگی می تواند زندگی ساکنانش را حمایت(پشتیبانی) یا مختل نماید. (بوچنر،(1975 (راپاپورت،(1969 از جمله فضاهای تاثیرگذار در شیوه ی زندگی ساکنان فضاهای نیمه باز است. فضاهای نیمه باز مسکونی علاوه بر تامین نور و روشنایی فضاهای داخلی و تهویه طبیعی به عنوان فرصتی برای ارتباط بیش تر با محیط بیرون و تعاملات اجتماعی بیش تر است. ساختمان هایی که در گذشته ساخته می شدند به علت رعایت مسایل اقلیمی و سلسه مراتب دسترسی فضایی و رعایت حفظ حریم ها عملکرد خوبی داشته اند، بنابراین بررسی الگوهای بومی گذشته و شناخت وضع موجود فضاهای نیمه باز، زمینه ساز طراحی آگاهانه تر و فضای مسکونی مطلوب تر است. در پژوهش حاضر به خوانش و فهم ویژگی های کالبدی – فضایی در فضاهای نیمه باز مسکونی گذشته و امروز پرداخته ایم تا از این رهگذر و انجام یک قیاس تطبیقی به تاثیر این ویژگی ها بر میزان مطلوبیت فضایی بپردازیم. روش تحقیق در این پژوهش ترکیبی بوده که شامل روش تاریخی،توصیفی و تحلیلی می باشد و در جمع آوری داده های کیفی از مطالعات کتابخانه ای، مشاهده، برداشت میدانی، مصاحبه و پرسش نامه استفاده شده و داده های کمی از طریق شبیه سازی به وسیله ی نرم افزار Ucl depthmap به دست آمده است و در نهایت برای تحلیل داده ها و نتیجه گیری از روش قیاس تطبیقی و استدلال منطقی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که در خانه های بومی _ سنتی شهر بشرویه فضاهای نیمه باز نفش مهمی در بروز شیوه ی زندگی و نظام های رفتاری ساکنان ایفا می کرده است و امروزه برنامه ریزان و معماران شهری به منظور حفظ برنامه ریزی جوامع بومی و احیای شیوه های نظام های رفتاری بایستی با ایجاد راهکارهایی معمارانه سعی در احیای آن رفتارها از طریق باز زنده سازی آن فضاها داشته باشند

کلیدواژه ها:

فضای نیمه باز ، شهر بشرویه ، کیفیت زندگی ، تراس