بررسی نقش آموزش در به کارگیری از علم روانشناسی درروند آموزش معماری

دانشآموزان و دانشجویان به فضای آموزشی به عنوان خانه دوم نگاه میکنند. محیطی که میتواند اثربخشی بزرگی در شخصیت و تواناییهای یادگیری آنها داشته باشد. معماران و استادان معماری همواره درصدد یافتن روشی رضایتمند از طراحی معماری بودهاند تا به وسیلهی آن بتوانند به یک فرآیند منطقی و مشخص دست یابند. همچنین یک فرآیند ادراکی و عقلانی را در یک مدل قابل قبول جمعبندی کنند و در نهایت به یک طرح مطلوب دست یابند. با توجه درست به علم روانشناسی به طور قابل توجهی میتوان به یک طرح مطلوب رسید، به گونهای در روند آموزش و پژوهش افراد تاثیری چشمگیر مشاهده کرد. این مطالعه بر آن است که، نقش حواس و روانشناسی را در روند یادگیری و آموزش معماری در دانشآموزان و دانشجویان معماری مورد تحلیل و بررسی قرار دهد. اطلاعات مورد نیاز در انجام پژوهش از طریق مطالعات کتابخانهای، مطالعات کیفی و مشاهده شرایط وضع موجود انجام پذیرفته است. همچنین ضمن بررسی مشکلات راهکارهایی برای رفع آنان بیان شده است. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که، روانشناسی، یادگیری، اموزش، تنوع، چیدمان، کلاس درس و سایر عوامل مدخل در زمینه این مطالعه، نقشی متقابل با آموزش معماری دارد، و بهبود کیفیت این عوامل میتواند برطرف کننده مشکلات آموزش معماری شود. آموزش معماری با درنظر گرفتن عوامل روانشناسانه و پیدا کردن نقاط ضعف، میتواند راهگشای طراحی فضاهایی باشد تا باعث بازدهی دانشآموزان و دانشجویان این رشته شود

کلیدواژه ها:

آموزش معماری ، علم روانشناسی ، آموزش خلاق