بررسی اقتصادی روش های مختلف تامین مالی پروژه احداث انبار نفت استراتژیک تهران

تقاضای روزافزون فرآورده های نفتی در بخش های مختلف، مستلزم افزایش ظرفیت ذخیره سازی می باشد. این امر منابع قابل توجهی را برای سرمایه گذاری می طلبد که در حال حاضر تقریبا تمام منابع مالی و وجوه سرمایه گذاری مورد نیاز در این زمینه از طریق دولتی تامین می گردد. بسیاری از کشورهای نفت خیز برای تامین مالی پروژه های بزرگ نفتی خود به ویژه در بخش بالادستی، از قراردادهای مختلف استفاده می نمایند که هر یک از این قراردادها، متناسب با زمان و مکان و با در نظر گرفتن رویکرد سیاست نفتی ملت ها، از کشوری به کشور دیگری متفاوت بوده و عمدتا به قراردادهای سنتی نفت مشهور می باشند. علاوه بر این روش ها، در سال های اخیر روش های خاص دیگری برای تامین مالی پروژه های نفتی به ویژه در بخش پایین دستی که بیشتر به استفاده از توانمندی های بخش خصوصی تاکید دارد، مورد استفاده قرار می گیرد که از آن ها به روش های PPP یاد می شود. مقاله حاضر ضمن تشریح روش های مختلف تامین مالی احداث انبار نفت استراتژیک غرب تهران، به بررسی فرآیند و مدل اجرایی این روش ها از جنبه های مختلف اقتصادی و مالی می پردازد. برای این منظور از مدل امکان سنجی پیشنهادی سازمان توسعه صنعتی ملل متحد و از شاخص های مهم و موثر اقتصاد مهندسی در تصمیم گیری پروژه ها در قالب نرم افزار Comfar3 استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

انبار نفت ، بررسی اقتصادی ، تامین مالی ، بازار فرآورده