بررسی پدیده اتانازی در غرب با رویکرد تاریخی

اتانازییا قتل ترحم آمیز مسیله ای است که در طول تاریخ همواره ذهن بشر را به خود مشغول کرده است. در بررسی تاریخی این پدیده در غرب پیداست که ورود به این مسیله از قرن شانزدهم آغاز و در قرن بیستم با تالیفات و مباحث گسترده ای در اوج خود همراه بوده است. اما اسناد تاریخی حاکی از آن است که قرن ها پیش از این، در مورد جواز یا عدم جواز پایان دادن به زندگی بیمار، بحث هایی در بین طبیبان دوران باستان وجود داشته است. آنچنان که از آرای فلاسفه و اندیشمندان غربی درباره این موضوع بر می آید برخی با ذکر دلایلی مانند: مهرورزی و شفقت، اصل سود مندی و... به دنبال تایید و دفاع از آن هستند. توماس مور (فیلسوف و کاتولیک انگلیسی) یکی از این افراد بود که فراهم کردن زمینه مرگ را برای بیماران لاعلاج که رنجی طاقت فرسا را تحمل می کردند، ضروری میدانست. همچنین راشلز (فیلسوف غربی) در کتاب معروف خود به نام پایان حیات: اتانازی و اخلاق پس از نقل ادله ی موافقان و مخالفان، ضمن مهم دانستن برخی از دلایل مدافعان در رد اتانازی از دلایلی مانند: قاعده ی زرین (خواست و فرمان خدا) نام می برد. او میگوید: شاید رنج کشیدن بیماران بخشی از اراده خداست که مادقیقا حکمت آن را نمیدانیم پس اتانازی امری غیرقابل توجیه است.علی رغم تلاش های طرفداران مرگ ترحمی، پیشرفت چندانی در رفع چالش های قانونی حاصل نشد و در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم بروز برخی حوادث و اتفاقاتی که منجر به مرگ مغزی و بحران روحی و جسمی در بعضی از افراد شده بود، چالش ها و خلاءهای قانونی را بیشتر نمایان کرد و در نتیجه دامنه ی بحث ها و فعالیت های موافقان و مخالفان اتانازی را گسترده تر کرد.به هرحال پس از سالها بحث و بررسی هم اکنون در بسیاری از کشورهای اروپایی و بعضی از ایالت های آمریکا مرگ ترحمی منفعل با شروطی به تصویب رسیده است. تاکنون، هیچ کشوری حق مرگ را به طور مطلق به رسمیت نشناخته و هیچ کشوری بر جواز اهداء مرگ ترحمی بطور مطلق مهر تایید نزده است.

کلیدواژه ها:

اتانازی ، تاریخ پزشکی ، اخلاق پزشکی ، زمینه ی تاریخی و چالش ها