نقدی بر فلسفه مردانه بودن گفتمان قرآنی

در پی انتشار شماره 2625 فصلنامه که بخش موضوعی آن به موضوع زن در قرآن اختصاص داشت، نامه ای از سوی یکی از خوانندگان گرامی به دست ما رسید که در آن یک ی از مقالات درج شده مورد نقد و اشکال قرار گرفته بود. اینک با سپاس از این خواننده گرامی و با اظهار آمادگی نسبت به انعکاس دیدگاه های گوناگون مخاطبان گرامی مجل6ه، این نامه را بدون و یرایش درج می کنیم.پژوهشهای قرآنی در مقاله فلسفه مردانه بودن گفتمان قرآنی شماره 26 25 فصلنامه پژوهشهای قرآنی، نویسنده مقصود خطابات مذکر در وحی الهی را توجه به مردان و مسایل مربوط به آنان عنوان نموده و آیاتی را از جمله آیه 60 سوره مبارکه نور که می فرماید: و القواعد من النساء اللاتی لایرجون نکاحا0 فل یس علیهن6 جناح ان یضعن ثیابهن6 …و آیات 30 و 31 که حکم ویژه زنان را بیان می کند، شاهد مثال آورده که در تمام آیات روی سخن با مردان مومن است و لحن خطاب غیبت می باشد!1 نویسنده با مسل6م و قطعی دانستن این امر در تحلیل این مطلب می افزاید: این نشان می دهد که زنان در حال سخن گفتن از رویارویی و خطاب مستقیم کنار گذاشته شده اند و روی سخن با مردان است... 2