رویکرد حقوق ایران و فرانسه بر طلاق قضایی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 358

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ITPLAW01_043

تاریخ نمایه سازی: 17 آبان 1396

چکیده مقاله:

در اسلام طلاق را منفورترین حلال ها دانسته اند، اما وجود آن نیز لازم و ضروری دانسته شده تا در صورتی که زوجین به جهت برخی اشتباهات که ناشی از هر دلیلی با یکدیگر ازدواج نموده و پس از مدتی به این نتیجه دست یابند که برای یکدیگر ساخته نشده اند، راهی برای خروج از بحران بوجود آمده، بیابند. اما همانگونه که ازدواج با قصد و رضای طرفین انجام می پذیرد و در پیشگاه قانون ثبت می گردد، طلاق نیز باید در پیشگاه قانون ثبت گردد. قانونگذار با توجه به قانون شرع اسلام که طلاق را حق قانونی مرد دانسته و آن را با شرایطی در قانون منعکس نموده است، اما همواره به این نحو نخواهد بود که صرفا زوج حق برای ارایه دادخواست طلاق داشته باشد، بلکه زوجه نیز با رعایت برخی تشریفات قانونی و حدوث شرایطی، توانایی ارایه دادخواست طلاق و اخذ آن از حاکم شرع را خواهد داشت. پژوهش حاضر که به روش توصیفی-تحلیلی با هدف بررسی رویکرد حقوق ایران و فرانسه بر طلاق قضایی تدوین گردیده است، نتایج نشان می دهد با توجه به سوال پژوهش مبنی بر قانونگذاران ایران و فرانسه چه دلایلی را در دعوی طلاق قضایی مورد توجه قرار می دهند می توان اذعان نمود که در حقوق ایران طلاق قضایی با استناد به مواد 1130، 1129 و 1029 مورد استناد واقع گردیده است به گونه ای که قوانین فوق دقیقا با قوانین شرع تطبیق یافته است. اما در حقوق فرانسه این نوع طلاق با استفاده از مواد230 الی 232 مبنای طرح دعوی قرار گرفته است.

نویسندگان

نسرین قربان زاده

گروه حقوق، دانشگاه آزاد واحد اردبیل، اردبیل، ایران

مریم سیدحاتمی

گروه حقوق، دانشگاه آزاد واحد اردبیل، اردبیل، ایران