درآمدی بر رابطه انسان و جهان از نگاه قرآن و نهج البلاغه

انسان تنها موجودی است که برای زندگی کردن نیاز به ایدیولوژی دارد. چرا که نحوه تفکر او در رابطه با خود و جهان هستی نقش بسزایی در نوع زندگی اش دارد. از این رو می بایست به شوناخت خود و جهان هستی بپردازیم؛ اما چگونه ! قرآن کریم و نهج البلاغه دو منبع الهی و معتبر برای پاسخ به این سوال ها می باشند. پس از مراجعه و بررسی این دو منبع الهی می توان به فانی و زودگذر بودن دنیای کنونی و الهی و جاودان بودن روح انسانی پی برد. این مقاله درصدد است که پس از بیان نظر قرآن و نهج البلاغه در مورد حقیقت انسان و جهان به بررسی رابطه موجود بین این دو و بیان آثار درک این رابطه بپردازد.

کلیدواژه ها:

قرآن ، نهج البلاغه ، انسان ، دنیا ، خلقت الهی ، فناپذیری