حساس کردن اشریشیاکلای O157:H7 به شرایط اسیدی به وسیله کیتوزان ونانوکیتوزان

کیتوزان یک پلیمر غیرسمی که ازداستیلاسیون کیتین به دست می آید به دلیل استفاده های تجاری فراوانی که درصنایع غذایی دارد توجه زیادی را به خود جلب کرده است درتحقیق حاضر توانایی کیتوزان و نانوذرات کیتوزان درحساس کردن اشریشیاکلای O157: H7 به PH های پایین مورد ارزیابی قرارگرفت به این منظور سلولهای اشریشیاکلای O157: H7 درمحیط TSB با PH برابر با 4و5 ایجادشده به وسیله اسیدهای کلریدریک و استیک باغلظت های صفرو0/05و0/1و0/2 درصد کیتوزان و نانوکیتوزان به مدت یک ساعت مواجه گردید کیتوزان اثرضدمیکروبی مشخصی را درPH برابر 5نشان نداد اما نانوکیتوزان درغلظت 0/2 درصد سلولهای اشریشیاکلای O157: H7 را به این PHحساستر کرد اثرضدمیکروبی کیتوزان و نانوکیتوزان با کاهش PH به 4افزایش یافت به گونه ای که دراین PH کیتوزان درغلظت 0/2 درصد و نانوکیتوزان درغلظت های 0/1و0/2 درصد اثرات ضدمیکروبی قابل توجهی را علیه اشریشیاکلای O157: H7 نشان دادند بطور کلی اثرات ضدمیکروبی بیشتر نانوکیتوزان نسبت به کیتوزان احتمالا به دلیل افزایش سطح آن و درنتیجه افزایش تمایل آن نسبت به سلولهای باکتری می باشد نتایج رنگ امیزی فلورسانس نشان داد که کیتوزان و نانوکیتوزان اثرات ضدمیکروبی خود را بااختلال درعملکرد غشا سلولی باکتری ایجادمی کنند

کلیدواژه ها:

اشریشیاکلای O157: H7 ، کیتوزان ، نانوکیتوزان ، مقاومت اسیدی