بررسی کارایی نوآوری ایران و کشورهای منطقه با استفاده از مدل تحلیل پوششی داده ها

امروزه اهمیت موضوع نوآوری، به سبب نقش کلیدی آن در توسعه کشورها خصوصا توسعه اقتصادی آنها، بر همگان روشن است. لذا دولت ها در جست وجوی این موضوع هستند که بدانند نوآوری در کشور در چه سطحی قرار دارد و کارایی نوآوری که نشان دهنده میزان تبدیل شدن ورودی ها به خروجی هاست، چه وضعیتی دارد. روش های گوناگونی برای سنجش کارایی نوآوری وجود دارد. در این مقاله، کارایی نوآوری کشور ایران و 19 کشور دیگر موجود در منطقه ی مد نظر افق 1404 ایران مورد مطالعه قرار می گیرد. در این مطالعه، کارایی نوآوری با استفاده از مدل تحلیل پوشش داده ها (DEA) ، که مبتنی بر برنامه ریزی خطی است و کارایی نسبی یک واحد را نسبت به واحدهای دیگر اندازه می گیرد، سنجیده می شود. ورودی ها و خروجی های در نظر گرفته شده در این مقاله، ورودی ها و خروجی های مشخص شده توسط شاخص جهانی نوآوری (GII) طی سالهای 2011 – 2014 است. پس از حل مدل و یافتن نتایج، مشخص شد که 5 کشور در 4 سال ، 3 کشور در 3 سال، 2 کشور در 2 سال و 4 کشور در 1 سال کارایی نوآوری 1 به دست آوردند و 6 کشور نتوانستند در هیچکدام از 4 سال کارایی نوآوری 1 به دست آورند.