ارزیابی میزان آسیب پذیری شبکه معابر شهری در برابر زمین لرزه (نمونه موردی: شهرک باغمیشه تبریز)

بعد از وقوع زلزله، کارایی شبکه ارتباطی به علت فروریختن ساختمان ها و احتمال بسته شدن مسیرها بهشدت کاهش می یابد. شهر تبریز به عنوان پنجمین شهر پرجمعهت ایران (طبق سرشماری سال 1390) بهخاطر واقع شدن روی پهنه های لرزه خیز و چند گسل فعال همیشه با معضل طبیعی وقوع زلزله روبرو بودهاست که در این میان شهرک باغمیشه جزو آسیب پدیرترین نقاط شهر از نظر قرارگیری در مجاورتگسل های فعال شهر است و از سوی دیگر به دلیل نوساز بودن این شهرک و ساخت وساز صورت گرفته،یکی از سوال های اساسی آن است که میزان آسیب پذیری شبکه معابر به کار رفته در آن در هنگام زلزله چهمقدار است. این پژوهش از نوع توصیفی و تحلیلی بوده است و در این راستا در مقاله حاضر ابتدا معیارهایموثر در آسیب پذیری معابر شهری که عبارتند از درجه محصوریت، تعداد گره ها، قوس معابر، فاصله ازمراکز خطر، شیب، مقاوست خاک، گسل و کیفیت سازه ای با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و نظرخواهی ازمتخصصان امر شناسایی شده و با استفاده از مدل فازی تاپسیس میزان تاثیر هر معیار و زیر معیار مشخص شده است. سپس با استفاده از نقشه های پایه شهری در مقیاس 1/2000، برداشت های میدانی و استفاده ازتصاویر ماهواره ای هر یک از معیارها به لایه های اطلاعاتی مرتبط و هم نام با هر معیار مکانی جهت استفادهدر محیط نرم افزار ARC GIS تبدیل شدند. در نهایت با تلفق مدل فازی تاپسیس و توابع همپوشانی نرم افزار ARC GIS نقشه نهایی که نشان دهنده میزان آسیب پذیری شبکه معابر شهرک باغمیشه است درواحد پیکسل استخراج شده است. نتایج تحقیق حاضر، نشان دهنده آن است که از کل سساحت خیابان ها، 6درصد از آسیب پذیری بسیار بالا، 22 درصد، آسیب پذیری بالا، 34 درصد از میزان آسیب پذیری متوسط، 28 درصد از آسیب پذیری کم و 10 درصد از آسیب پذیری بسیار کمی برخوردارند.

کلیدواژه ها:

زلزله ، آسیب پذیری شبکه معابر ، Fuzzy-Topsis ، شهرک باغمیشه ، تبریز