عدالت آموزشی از منظرکلاس های چند پایه در ایران

هدف اصلی این پژوهش بررسی عدالت آموزشی از منظرکلاس های چند پایه در ایران است. برای انجام این پژوهش از روش مروری کتابخانه ای استفاده شده است. با توجه به این که آموزش و پرورش یک حق عمومی است، عدالت آموزشی حکم می کند که همه انسان ها چه در مناطق شهری و چه در مناطق روستایی و عشایری از این حق برخوردار شوند، کلاس های چند پایه به عنوان راهکاری برای بهره گیری کودکان در این مناطق می باشد که در آن یک معلم به تنهایی چند پایه را به طور هم زمان تدریس می کند. کاهش جمعیت روستاها و به دنبال آن، کمبود جمعیت دانش آموزی، مهاجرت و کمبود معلمان ابتدایی در برخی مناطق، مسایل و مشکلات اقتصادی و مالی از جمله عوامل تشکیل کلاس های چند پایه می باشد. در این مقاله ضمن بیان محاسن، معایب و مشکلات کلاس های چند پایه، شیوه های اداره این کلاس ها که شامل سه روش پایه محوری، گروهی و تلفیقی است و همچنین روشهای تدریسی که مناسب این کلاسها می باشند ذکر شده است. از جمله روش های تدریس مناسب این کلاسها روش تدریس همیاری، سخنرانی، پرسش و پاسخ، حل مسیله، روش اعضای تیم و پروژه است. در آخر پیشنهاداتی جهت بهینه کردن آموزشهای چند پایه نیز، بیان شده است.

کلیدواژه ها:

کلاس های چند پایه ، تدریس چند پایه ، عدالت آموزشی