پیش بینی بهزیستی ذهنی بر مبنای باورهای اساسی در والدین دارای کودک آهسته گام

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش باورهای اساسی در پیش بینی بهزیستی ذهنی والدین دارای کودک آهسته گام تحت پوشش سازمان بهزیستی در شهر کرمانشاه بود. کلیه مادران دارای کودک آهسته گام در سال 1395، جامعه پژوهشی موردنظر را تشکیل می دادند. پژوهش بر روی 196 زن و مرد که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده بودند، اجرا شد. جمع آوری اطلاعات با استفاده از مقیاس رضایت از زندگی برگرفته از مقیاس مرجع خود کانتریل (1965)، مقیاس عواطف مثبت و منفی (مرازک و کولارز، 1998) و سیاهه باورهای اساسی (BBI؛ کاتلین و اپستاین، 1992) انجام شد. بررسی روابط بین متغیرها از طریق محاسبه ضرایب همبستگی با روش پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با روش همزمان انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد که مولفه های باورهای اساسی با تمامی مولفه های بهزیستی ذهنی افراد رابطه ی مثبت و معناداری داشت. همچنین مشاهده شد که باور به خود مطلوب و باور به دنیای معنادار قادر به پش بینی تمامی زیر مولفه های بهزیستی ذهنی افراد بودند. در نتیجه باورهای اساسی را می توان جزء عوامل زیربنایی مرتبط با بهزیستی ذهنی دانست. براساس مبانی و یافته های پژوهش پیشنهاد شد که باید برای ارتقاء بهزیستی ذهنی افرا به سامانه باورهای اساسی آنها مخصوصا باورهایش به خود و دنیای پیرامون شان توجه شود.

کلیدواژه ها:

باور به خود مطلب ، باور به دنیای معنادار ، بهزیستی ذهنی ، والدین کودکان آهسته گام