معرفی مدل Maxnt در مدلسازی پراکنش گونه ها و قابلیت ها و محدودیت های آن

آگاهی از پراکنش گونه های گیاهی و عوامل تاثیر گذار بر آنها از اهمیت به سزایی در مدیریت، بهره برداری پایدار و حفاظت از آنها برخوردار است به ویژه در حال حاضر که زیستگاه ها وجمعیت گونه ها به دلیل افزایش تخریب انسانها، تغیرات آب وهوایی و آفات وامراض محدود شده اند. اما به دلیل محدودیت زمانی و بودجه قابل دسترس جهت مطالعه، اطلاعات کافی از پراکنش گونه ها در اختیار نیست لذا روش های مدل سازی پراکنش گونه ها ابزاری مناسب برای غلبه بر این محدودیت ها هستند، که در این روش ها پیش بینی پراکنش پوشش گیاهی از پراکنش مکانی متغیرهای محیطی که با پراکنش پوشش گیاهی همبستگی داشته یا کنترل کننده این پراکنش اند، قابل پیش بینی است. تاکنون روش ها وخوارزمیک های مختلفی برای مدل های پراکنش گونه معرفی شده-اند که یکی از بهترین و پرکاربردترین این روش ها روش آنتروپی بیشینه است که فقط بر روی داده های حضور گونه متمرکز است و به داده های عدم حضور احتیاج نداشته وجزء مدل های پیش بینی کننده ی رویشگاه یا مدل های پروفیل محسوب میشود و در نرم افزار Maxent اجرا میشود. این روش ترکیبی از سامانه ی اطلاعات جغرافیایی و آنالیز آماری میباشد که دامنه پراکنش جغرافیایی گونه ی مورد مطالعه را با استفاده از داده های رخداد گونه و لایه های محیطی به صورت نقشه ترسیم می نماید. مدل انتروپی بیشینه با توجه به مزیت های خود در مقایسه با سایر روش های پیش بینی پراکنش که دقت بالایی را در پیش بینی فراهم می-کنند قابل رقابت است و میتواند در برنامه های اصلاحی و مدیریت اکوسیستم که کدام مناطق و گونه ها باید در اولویت حفاظت قرار گیرند به مدیران منابع طبیعی کمک کند

کلیدواژه ها:

مدل سازی پراکنش گونه ، متغیر محیطی ، روش آنتروپی بیشینه ، مدیریت اکوسیستم ، نرم افزارMaxent