اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر اضطراب مادران دارای کودک نابینا

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری در میزان اضطراب مادران دارای کودک نابینا در سال 1395 بوده است طرح پژوهشی نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بوده با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس یک مرکز توانبخشی کودکان نابینا انتخاب شد و پرسشنامه اضطراب بک(1988) اجرا گردید. براساس نمونه گیری تصادفی از بین افرادی که نمره بیشتر در پرسشنامه های اضطراب کسب کرده بودند20 نفر انتخاب شدند و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند گروه آزمایشی به ترتیب 8 جلسه درمان شناختی رفتاری خانواده دریافت کردند و در گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین دو گروه از نظر اضطراب مادران دارای کودک نابینا تاثیری نداشته است.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، اضطراب ، مادران دارای کودک نابینا