کاربرد الگوریتم ژنتیک در بهبود حمل و نقل داخلی بنادر کانتنری

خط سیر ایستا، شامل برداشت کانتینر تخلیه شده توسط جرثقیل اسکله و تحویل آن به محوطه پشته سازی مخصوص برای کانتینرهای تخلیه شده و بازگشت مجدد برای انجام عملیات فوق الذکر می باشد. به دلیل ناکارآمدی تخصیص ایستا، مسیریابی پویا می تواند به عنوان رویکرد دیگری مطرح گردد تا بتوان به کمک آن بدون افزایش بی رویه بعد ناوگان سیستم حمل و نقل داخلی بنادر، مسافت کل سفر تریلرها را مینیمم ساخت. در این راستا این مقاله سعی دارد تا با معرفی مدل مسیریابی پویا با محدودیت ظرفیت برای سیستم چند تریلری در قالب یک مدل برنامه ریزی خطی با متغیرهای صفر و یک، به این مهم دست یابد. ار طرفی می دانیم که برای حل میائل با ابعاد متعارف و بزرگ، الگوریتم های بهینه سازی از جمله الگوریتم شاخه و کران کارایی خود را از دست خواهند داد. بدین منظور برای فائق آمدن بر این مشکل از روش فراابتکاری مبتنی بر الگوریتم ژنتیک بهره گرفته شد که نتایج خوبی از خود نشان داده است.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل کانتینری ، مسیریابی پویا ، مدل برنامه ریزی خطی صفر و یک ، الگوریتم ژنتیک