مقایسه تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان زنان فعال ( ناجیان غریق ) و غیر فعال

استیوپروز شایع ترین بیماری متابولیک سیستم اسکلتی است که با کاهش توده استخوانی همراه بود و پیامد آن شکستگی در اثر حداقل ضربه یا فشار می باشد. فعالیت بدنی بر توسعه، حفظ و نگهداری توده ی استخوان تاثیر عمده ای دارد. انجام فعالیت های بدنی شدید می تواند به مقدار قابل توجهی تراکم مواد معدنی استخوان را افزایش داده و از بروز پوکی استخوان در سنین بالا جلوگیری نماید. تمرینات ورزشی همراه با تحمل وزن در مقایسه با تمرینان ورزشی که عدم تحمل وزن را دارند اثرات سودمندی بر تراکم توده استخوانی می گذارند و باعث افزایش تراکم مواد معدنی استخوان در نواحی متحمل وزن می شود. هدف کلی این پژوهش مقایسه تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان زنان فعال ( ناجیان غریق ) و غیر فعال است. روش اجرا : این پژوهش از نوع علی - مقایسه ای پس از وقوع و کاربردی است. از بین افراد غیر ورزکار داوطلب شرکت در پژوهش، تعداد 15 نفر و همچنین از بین ناجیان غریق فعال، تعداد 15 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند؛ تراکم و محتوای مواد معدنی مهره های کمری و استخوان ران آزمودنی ها توسط دستگاه سنجش تراکم مواد معدنی استخوان (DEXA) مورد سنجش و اندازه گیری قرار گرفت. داده های پژوهش با استفاده از آزمون T مستقل در سطح معناداری P<_0/05 بررسی گردید. نرمالیته پارامترهای اندازه گیری شده نیز توسط آزمون کولموگروف - اسمیرنوف بررشی شد. یافته های پژوهش نشان داد، میزان تراکم مواد معدنی، محتوای مواد معدنی و T-Score و Z-Score مهره ای کمری و استخوان ران ناجیان غریق کمتر از افراد غیر ورزشکار بوده ولی تفاوت بین دو گروه از لحاظ آماری معنی داری نمی باشد.

کلیدواژه ها:

تراکم مواد معدنی استخوان (BMD) ، محتوای مواد معدنی استخوان (BMC) ، ناجیان غریق