بررسی خصوصیات فیزیکوشیمیایی و مکانیکی فیلمهای خوراکی، بسته بندیهای فعال و بیوپلیمرهای جدید بستهبندی مواد غذایی

به منظور کاهش اثرات نامطلوب زیست محیطی بسته بندی های غیر قابل تجزیه در دو دهه اخیر در کشورهای پیشرفته توجه خاصی به بسته بندی های زیست تجزیه پذیر معطوف شده است. مواد اولیه این بسته بندی ها عمدتا بیوپلیمرهای بلند زنجیر نظیر سلولز،پروتیینوکربوهیدراتهای کمپلکس مثل نشاسته می باشد که برخلاف بسته بندیهای غیر قابل تجزیه مثل پلاستیکهای اصلاح شده، پلی وینیلالکل و پلی هیدروکسی بوتیرات میتواند براحتی توسط میکروارگانیسمها تجزیه شود و تولید مواد متابولیکی طبیعی کند. از بین بیوپلیمرهای مذکور نشاسته و سلولز بیشترین کاربرد را برای تهیه این نوع بسته بندی دارد که به دلیل خصوصیت مکانیکی ضعیف (تردیزیاد) و هیدروفیلیک بودن می بایست اصلاح گردد که تحت عنوان کوپلیمر شناخته می شود. در این مقاله به بررسی تاثیر افزودن نوعیپلی ساکارید تحت عنوان دی آلدهید کربوکسی متیل سلولز بر خصوصیات مکانیکی، پایداری حرارتی، خصوصیت ممانعت از عبور نور، قابلیت تورم و نفوذ پذیری به بخار آب بیوفیلم های ژلاتین ، ارزیابی تاثیر آزادسازی آنتی اکسیدانها از نوعی بسته بندی فعال بر افزایشعمر ماندگاری شیر خشک و ممانعت از اکسیداسیون نوری آن و همچنین تعیین خصوصیات مکانیکی و مقاومت به رطوبت بیوپلیمر آلژینات- پروتیین پوشانده شده روی کاغذهای مقوایی بسته بندی غذایی بصورت مجزا پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

بیوفیلم ، بسته بندی فعال غذایی ، بسته بندی زیست تجزیهپذیر