تعامل خانه و شهر

روند زندگی در خانه های سنتی ایران ، دارای روح و حیات است . در حقیقت فرهنگ و خصوصیات روانی جمعیت استفاده کننده ، عاملی موثر در طراحی محیط مصنوع است . محیط مصنوع الگوی خود را از شرایط فرهنگی پیرامون می گیرد، لذا محله بندی ها ، توسعه و طراحی معابر ، فضاهای محله ای و بین محله ای علاوه بر شرایط طبیعی ، معیشتی، بر اساس اعتقادات ، سنتها ، فرهنگها و قومیتها استوار شده است . در اینجا سعی شده تا نسبت بین خانه و شهر بعنوان بستر و زمینه( فرهنگی، سنتی، اعتقادی و ....) بررسی شود. بررسی انجام شده در دو بخش آمده است . بخش اول به بستر و زمینه تاریخی شهرکویری اردستان پرداخته ، به طوری که شکل گیری شهر و تعامل خانه با شهر پی گرفته شده در نهایت هماهنگی کامل با بوم منتج شده است . بخش دوم به تغییر مفهوم خانه و شهر در اردستان پرداخته و عوامل ماهوی و ساختاری این تغییرات بررسی شده است . پیگیری این مبحث با تغییر نگرش مردم به زندگی وعدم هماهنگی ساختار شهر اردستان با وضعیت فعلی به پایان رسیده است . از تمامی بحثهای ارایه شده در این مقاله آنچه حاصل شده به شرح زیر می باشد : خانه جزیی از یک شهر بوده و هنگامی که کلیت شهر در هماهنگی کامل با خانه باشد ، خانه مفهوم واقعی خود را پیدا خواهد کرد . بنابراین اگر، خانه امروزی در شهر امروزی جوابگو نیست ، به علت ساختار شهر در جامعه امروز می باشد و به همین علت ، خانه دیروز در شهر دیروز پاسخگوبوده است . لذا ظهور مناسب هر کدام ، در شهرهایی که متناسب با آن نیستند ، امکان پذیر نمی باشد.

کلیدواژه ها:

خانه ، شهر ، کویر ، معماری ، شهرسازی