شیوه های نوین مقاوم سازی پل ها

به علت نقش مهمی که پل ها پس از وقوع زلزله در عملیات امداد و نجات دارند لازم است که این سازه ها در مقابل حملات لرزه ای از سطح حفاظت بالاتری برخوردار باشند. زلزله های اتفاق افتاده در دهه 90 میلادی در آمریکا، ژاپن، تایوان و ترکیه، خرابی های نسبتا زیادی در پل ها ایجاد کردند. زلزله نقاط ضعف سازه را شناسایی نموده و بیشترین خسارت را بدانجا وارد می کند که پل ها به دلیل درجه نامعینی کم در برابر این حملات بسیار آسیب پذیرند. آسیب های قابل توجه در پایه پل ها به دو گروه قابل دسته بندی هستند: دسته اول آسیب های وابسته به گسیتخگی خمشی پایه به علت مقاومت خمشی ناکافی با ظرفیت شکل پذیری خمشی ناکافی پایه ستون پل و دسته دوم آسیب های وابسته به شکست برشی به علت ظرفیت برشی ناکافی پایه پل. در حالتی که زلزله با پریودهای بلند رخ دهد، فراهم نمودن انعطاف پذیری مناسب برای مقابله با انرژی ورودی آن، امکان پذیر نمی باشد. در این حالت میزان جذب و استهلاک انرژی، نقش بسیار مهمی در رفتار سازه خواهد داشت. در این روش ها سیستم های مکانیکی مختلفی در نشیمن پل و یا در دیافراگم های انتهایی آن جداسازی می گردند که در هنگام وقوع زلزله اقدام به جذب و استهلاک انرژی نماید. در این مقاله سعی شده است تا پس از پرداختن به علل خرابی پل ها در اثر زلزله به شیوه های نوین مقاوم سازی و بهسازی لرزه ای پل‌ها پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

پل ، مقاوم سازی ، میراگرف جداگر ، FRP