تأثیر روش و رژیم های مختلف آبیاری در زراعت سیب زمینی

به منظور بررسی روش‌های آبیاری تیپ و شیاری از لحاظ عملکرد در سطح, عملکرد در بوته وکارآیی مصرف آب در زراعت سیب‌زمینی، آزمایشی در مرکز تحقیقات کشاورزی همدان (ایستگاه اکباتان) در سال 1383 انجام شد. این تحقیق به صورت کرت‌های خرده شده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با فاکتور اصلی مقدار آب آبیاری در سه سطح (75 درصد, 100 درصد و 125 درصد تبخیر تجمعی از تشت تبخیر کلاس A) و فاکتورهای فرعی (شامل نوارهای تیپ وسط پشته روی سطح خاک, نوارهای تیپ وسط پشته در عمق 5 سانتی متر, نوارهای تیپ کناره های پشته روی سطح خاک و آبیاری شیاری) در سه تکرار انجام گردید. نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش آب مصرفی, عملکرد افزایش می یابد. با افزایش مقدار آب آبیاری ار 75 به 125 درصد مقدار عملکرد در بوته از 0/492 به 0/768 کیلوگرم افزایش یافت. کارآیی مصرف آب در آبیاری تیپ تیمار 100 درصد وسط پشته روی سطح خاک نسبت به آبیاری شیاری تیمار 100 درصد به مقدار 1/1 کیلوگرم در متر مکعب افزایش نشان داد. کارآیی مصرف آب تیمارهای 75 درصد نیاز آبی و 100 درصد نیاز آبی از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشت. در مجموع بین روش های آبیاری تیپ و شیاری تفاوت معنی داری وجود داشت.

کلیدواژه ها:

سیب زمینی ، آبیاری تیپ ، آبیاری شیاری ، کارآیی مصرف آب