هویت به مثابه فرایندی سیال و ناتمام لایه های هویتی ایرانی های بهوپال در هند

در طول تاریخ، ایرانیان بسیاری به سرزمین هند مهاجرت کرده اند. این جماعت هایمهاجر در مواردی با جامعه میزبان ادغام شده اند و در مواردی نیز همچنان در لایه هایهویتی خودشان، مؤلفه ایرانی را دارند. یکی از این جماعت های مهاجر ایرانی به هند،گروهی هستند که حدود یک قرن پیش، از منطقه های اطراف کرمان به هندوستانرفتند، و زندگی حاشی هنشینی را دنبال کردند. این جماعت ها، به «ایران « ،» غریبه » و«بلوچی » معروف هستند که البته از از بلو چهای منطقه بلوچستان متمایز هستند. یکیاز مراکز خاص تمرکز این جماعت، در شهر «بهوپال » است. واکنش خاص این گروهکوچک در دوره جنگ ایران و عراق، و تمایل آنها برای آمدن به ایران و جنگیدن باصدام، پرسش مهمی را در مورد درک آنها از هویت خودشان مطرح می کند.ایرانی های بهوپال با اینکه خود را هندی می دانند، اما در عین حال برای دفاع ازوطن اجدادی، خواهان سفر به ایران بودند. این مسئله، پرسش از نوع و نحوه تجربههویتی و فرهنگی این جماعت را مطرح می کند. هویت به مثابه فرایندی سیال وپویا، و اهمیت تجربه ترکیبی و گفتمانی از هویت، نه تنها مختص جامعه مدرن بلکهمختص جامعه سنتی چندفرهنگی نیز می تواند باشد.در این مقاله با در نظر گرفتن هویت به مثابه امری سیال و مبتنی بر تجربه ترکیبی وگفتمانی، به هویت و فرهنگ ایرانی های بهوپال پرداخته شده است. حضور عناصر هویت بخش ایرانی (لباس، غذا، زبان، روش باستانی، خاطره جمعی) تدوام هویت ایرانی را در محیط هندی برای این افراد امکان پذیر ساخته است، با این تفاوت که در تجربه ای گفتمانی از هویت هندی شان، بازتولید شده اند.

کلیدواژه ها:

ایرانیان مهاجر ، هند ، بهوپال ، بلوچی ها ، هویت ، فرهنگ