بررسی داربست بندی وآموزش همسالان بر یادگیری اجتماعی

بسیاری از مربیان شروع به پیاده سازی یادگیری متفاوت اجتماعی سازنده الهام گرفته ازمحیط کردند، که به یک درجه بالایی از مسئولیتهای آموزشی برای دانش آموزان اختصاص دارد.در میان روشهای دیگر تمایل زیادی به یادگیری مشارکتی وجود دارد.یادگیری مشارکتیبه عنوان یک چتر مفهومی برای یگ گروه از استراتژی ها که شامل میانجی گری فعال وتعاملی یادگیری از طریق یادگیرنده هایی کهمعلمان حرفه ای نیستند،درنظرگرفته شده است. پژوهش حاضر به بررسی روشهای داربست بندی وآموزش همسالان ونقش آنهابریادگیری اجتماعی ورشد شناختی پرداخته است.بدین منظور با برسی منابع ومقالات لاتین وفارسی به تعیین وتبیین مفهوم وابعاد ایندو روش وپژوهش های انجام شده در زمینه تاثیر روشهای مذکور بر یادگیری وپیشرفت تحصیلی پرداخته شده است.هردو روش داربستبندی وآموزش همسالان که برگرفته از نظریه منطقه تقریبی رشد ویگوتسکی هستند،به عنوان استراتژی هایی برای بهبود تدریسوآموزش هستند که با توجه به نظریه ذهن اجتماعی مطرح شده توسط دانبار منجر به افزایش مشارکت اجتماعی ورشد شناختییادگیرندگان می شود.

کلیدواژه ها:

داربست بندی ، آموزش همسالان ، مغز اجتماعی ، یادگیری مشارکتی