تأثیر کاربرد ساقهخردکن، ماشینهای خاکورزی حفاظتی و روشهای کاشت بر عملکردگندم بعد از برداشت ذرت

سالیانه مقادیر قابل ملاحظهای از مواد مغذی خاک به صورت محصول و خیلی بیشتر از به به صورت بقایای گیاهی از زمین خارج میگردد. کاربرد فنبوریهای مطلوبی همانند سیستمهای خاکورزی حفضاتی به عنوان یکی از روشهای کاربردی در کشاورزی پایدار، میتواند سبب کندکردن روند تخریب زمینها و افزایش پایداری در کشاورز گردد. در این تحقیق اثر کاربرد ساقه خردکن، ماشینهای خاکورزی حفاضتی و روشهای کاشت بر بقایای سطحی، خصوصیات فیزیکی خاک، سبزشدن، استقرار گیاه و وعملکرد گندم در شهرستان دزفول استان خوزستان مورد بررسی قرار گرفت. همچنین رطوبت وزنی، وزن مخصوص ظاهری، شاخص مخروطی، میانگین وزنی قطر کلوخه ها و یکنواختی وعمق کاشت اندازه گیری شدند. ازمایش به صورت فاکتوریل اسپلیت پلات در قالب طرح بیوکهای کامل تصادفی در سه تکرار انجام گردید. تیمارهای ساقه خردکن شامل یکبار ساقه خردکن، دوبار ساقه خوردکن و بودن ساقه خوردکن دیسک و تیمارهای خاکورزی شامل خاکورز مرکب و دیسک به صورت فاکتوریل در کرتهای اصلی و تیمارهای کاشت شامل کشت مسطح و کشت روی پشته در کرتهای فرعی پیاده شد . دوبار ساقه خرد کن با باقی گذاردن 5740/3 کیلوگرم در هکتار از بقایای ذرت و تاثیر معنی دار بر میانگین رطوبت خاک بعد از کاشت و کمترین میانگین وزنی قطر کلوخه ها 1/526 سامتی متر و بالاترین درصد یکنواختی عمق کاشت 44/84 درصد به عنوان مناسبترین تیار ساقه خرد کن مشخص گردید خاک ورز مرکب با تاثیر بر کاهش شاخص مخرطوی و 89/2، درصد سبز شدن و افزایش عملکرد نسبت به دیسک دیر جایگاه بالاتری قرار گرفت کشت جوی و پشته با 72/61 درصد و 3/82 سرعت سبز شدن بیشترین نسبت به کشت مسطح داشت. در نتیجه دوبار ساقه خرد کن در ترکیب با خاک ورز مرکب و به همراه روش کاشت به صورت جوی و پشته مناسبترین تیمار در این منطقه برای بهبود کیفیت خاک و افزایش درصد پوشش سبز مزرعه و روند افزایش عملکرد شناخته شد.

کلیدواژه ها:

بقایای گیاهی ، خاکورزی حفاتتی ، رطوبب وزنی خواک ، شواخص مخروطوی ، میوانگین وزنوی قطورکیوخهها