رابطه شوخ طبعی و پرخاشگری با رضایت از زندگی دانش آموزان دوره متوسطه

پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین شوخ طبعی با پرخاشگری و رضایت از زندگی در بین دانش آموزان دوره متوسطه پرداخته است. جامعه آماری این تحقیق را کلیه دانش آموزان دوره متوسطه منطقه 4 کرج که در سال 2931 مشغول به تحصیل هستند، تشکیل می دهد که از این جامعه تعداد 211 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده های مورد نظر از سهپرسشنامه شوخ طبعی، برای سنجش میزان شوخ طبعی افراد، پرسشنامه پرخاشگری باس و پری، برای اندازه گیری میزان پرخاشگری، و پرسشنامه رضایت از زندگی ) SWLS (، برای سنجش میزان رضایت از زندگیآزمودنی ها استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج به دست آمده بیانگر این است که: بین متغیرهای شوخ طبعی و رضایت از زندگیرابطه معنا دار وجود دارد و بین شوخ طبعی و پرخاشگری، و پرخاشگری و رضایت از زندگی رابطه معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

شوخ طبعی ، پرخاشگری ، رضایت از زندگی