تحلیل و ارزیابی کاربری اراضی شهر زابل

در دهه هایاخیر در کشور ایران شاهد رشد سریع و روز افزون جمعیت شهرها و افزایش سریع شهرنشینی بودهایم. یکی از مشهورتین عوارض توسعه شهرنشینی در کشور ایران، کمبود زمین و مبارزه برای تصاحب زمین در شهرها می باشد و برجسته ترین اقدام سیاسی توده های شهری در بسیاری از شهرها تصاحب و تصرف غیر قانونی زمین در خارج از محدوده شهرها است که به رشد و توسعه بدون برنامه و بدقواره شهرها دامن زده و راه را برای برنامه ریزی های اتی کاربری اراضی تنگتر می کنند لذا حفظ الگوهای منسجم و مطلوب توسه شهری همگون برنامه ریزی برای نحوه استفاده از زمینهای شهری برای حال و آینده شهرهاست چرا که برنامه ریزی کاربری اراضی شهری که محور اصلی برنامه ریزی شهری است که همراه با برنامه ریزی شبکه فضای سبز تاسیسات شهری و غیر ه استخوان بندی اصلی شهر و نحوه توسعه اتی شهر را مشخص می کند نحوه رویکرد و چگونگی برنامه ریزی کاربری اراضی شهری تنها نقش اساسی در کیفیت و کارایی برنامه هایی جامع شهری خواهد داشت بلکه اساس نظام توزیع فعالیتها، خدمات و سرانه کاربری ها راتعیین نموده و به توسعه پایدار خواهد انجامید تحقیق حاضر سعی دارد نموده ای عینی برنامه ریزی کاربری اراضی شهری در توسه پایدار شهربابل را مورد ارزیابی و تحلیل قرار دهد.

کلیدواژه ها:

کاربری اراضی ، ارزیابی ، توسعه پایدار ، شهر زابل