انتخاب ترکیب بهینه متغیرهای ورودی جهت مدلسازی بارش مؤثر (مطالعه موردی: ایستگاه سینوپتیک تبریز)

آگاهی از مقادیر بارش مؤثر به عنوان بخشی از بارش که در اختیار گیاه قرار می گیرد به منظور برنامه ریزی برای آبیاری و نیاز آبی گیاهان امری ضروری به نظر می رسد. هدف از این مطالعه کاربرد آزمون گاما برای انتخاب ترکیب بهینه متغیرهای ورودی در مدل سازی بارش مؤثر در شهر تبریز می باشد. برای این منظور از آزمون گاما تست برای تعیین بهترین ترکیب از بین ترکیبات معرفی شده به سیستم استفاده گردید. ابتدا هر یک از پارامترها به صورت مجزا وارد مدل شده و گامای آن تعیین گردید. بر اساس نتایج بارش دارای کمترین گاما و در نتیجه مؤثرترین متغیر بوده است. سپس ترکیبات مختلفی برای با استفاده از بارش و دیگر متغیرها تعریف گردید. بر اساس نتایج 4 سناریو به عنوان ترکیبات بهینه انتخاب گردید. سپس برای تعیین بهینه تعداد داده های موردنیاز برای مدل سازی از آزمون M استفاده شد. بر این اساس ترکیبات منتخب، به عنوان ورودی در آزمون معرفی و تعداد بهینه ورودیها تعیین گردید.

کلیدواژه ها:

آزمون گاما ، ایستگاه تبریز ، بارش مؤثر ، آزمون M ، تعداد بهینه ورودی ها