انعطاف پذیری خانواده و اختلالات خوردن در نوجوانان : نقش تعدیل کننده ادراک از خود

هدف از این پژوهش تعیین نقش تعدیل کننده ادراک از خود در رابطه با انعطاف پذیری خانواده و اختلالات خوردن بود. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان دختر مقطع اول دبیرستان استان اردبیل در سال تحصیلی 1391-92 بودند. از این جامعه، نمونه ای با حجم 240 نفر دانش آموز دختر به روش نمونه گیری چند مرحله ای تصادفی انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های انعطاف پذیری خانواده ،عادات خوردن و ادراک از خود استفاده شد. مدل پیشنهادی پژوهش، با استفاده از نرم افزار AMOS مورد تحلیل مسیر قرار گرفت. یافته ها نشان دادند که مدل پیشنهادی از برازش نسبتا خوبی برخوردار است. نتایج نشان داد که، مسیر انعطاف پذیری خانواده به ادراک از خود ، انعطاف پذیری خانواده به نگرانی از اضافه وزن، ادراک از خود به نگرانی از اضافه وزن و ادراک از خود به به بازداری معنیدار هستند. با درنظر گرفتن اثرات غیرمستقیم انعطاف پذیری خانواده بر اختلالات خوردن از طریق ادراک از خود، معلوم میشود که ضریب اثر انعطاف پذیریخانواده از طریق ادراک از خود بر نگرانی از اضافه وزن و بازداری معنی دار میباشد. مسیرهای ادراک از خود به پرخوری و انعطاف پذیری خانواده به پرخوری معنی دار نشد. با توجه به نتایج بدست آمده، میتوان ادراک از خود را به عنوان یک میانجی مناسب در رابطه بین انعطافپذیری خانواده و اختلالات خوردن در نظر گرفت. در مجموع می توان نتیجه گرفت که خانواده و کیفیت رابطه با والدین و ادراک از خود نقش مهمی در اختلالات خوردن ایفا می کنند

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری خانواده ، اختلال خوردن ، ادراک از خود ، نگرانی ، بازداری ، پرخوری