کاربست فناوری اطلاعات وارتباطات درفرایند یاددهی - یادگیری

نیت این پژوهش بررسی وتدوین مهارتها و صلاحیتهای مورد نیاز معلمان در زمینه کاربستن فناوری اطلاعات و ارتباطات در اموزش و یادگیری میباشد. با ورود به عصر فناوری و اطلاعات و ارتباطات حوزه آموزش و پرورش از اولین حوزه هایی است که آماج تغییرات و دگرگونی شده است و پیامد آن حرکت آموزش به سوی مجازی شدن می باشد. که آنهم موجب عدم تعامل معلم و دانش آموز شده است و حتی در بعضی دروس که تعامل یاددهنده و یادگیرنده از الزامات آموزشی است این مشکل بیشتر نمود پیدا می کند.و راه حلی که آموزش الکترونیکی برای حل این مشکل بکاربسته است استفاده از آزموزش با رویکرد ترکیبی است یعنی بکارگیری بیش از یک روش، راهبرد یا تکنیک یا رسانه در آموزش جهت ارایه محتوا و مطالب آموزشی در کلاس می باشد. این رویکرد سعی دارد . اصول یادگیری شناختی و ساختگرایی را با هم تلفیق نموده و سه عنصر نظام آموزشی آگاهی، توانایی، خلاقیت را یک جا تلفیق نماید. این روش موجب بالا رفتن کیفیت یادگری در فراگیران کاهش هزینه های و ارایه مواد آموزشی توسط اساتید تقویت فعالیتهای فراگیران با بهره گیری از روش مسئله پرسشگری با استفاده از تعاملات گروهی و رقابت سالم در ساختاری پویا را خواهد شد. با توجه به ضرورت استفاده زا فناوری اطلاعات و ارتباطا و لزوم بکارگیری این شیوه از آموزش در سیستم الکترنیکی در این مقاله سعی شده است مفاهیم، مبانی، روشها و نیز مزایای کاربرد این روش مورد بحث قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

فناوری اطلاعات ، آموزش الکترونیکی ، کیفیت یادگیری ، حل مسئله ، ساختگرایی