اعتبار امضای الکترونیک در حقوق تجارت الکترونیکی

مطابق بند (ی) ماده 2 قانون تجارت الکترونیکی «امضای الکترونیکی» عبارت از هر نوع علامت منضم شده یا به نحو منطقی متصل شده به «داده پیام» است که برای شناسایی امضاکننده «داده پیام» مورداستفاده قرار می گیرد. مهم ترین مشکلاتی که در زمینه استناد پذیری و پذیرش داده پیام ها و اسناد الکترونیک وجود دارد، تصدیق اصالت و صحت انتساب محتوای داده پیام و سند الکترونیک است. در بستر تجارت الکترونیک، اسناد کاغذی در حال جایگزین شدن با اسناد مبتنی بر داده های الکترونیک هستند؛ بنابراین برای اعتبار و صحت انتساب اسناد مبادلات الکترونیک لازم است یک امضای الکترونیک را جایگزین امضاهای دستی کرد. بر این اساس پژوهش حاضر با عنوان اعتبار امضای الکترونیک در حقوق تجارت الکترونیکی به بررسی امضای الکترونیک و اعتبار آن در حقوق تجارت الکترونیک می پردازد. روش انجام پژوهش توصیفی تحلیلی می باشد. نتایج -حاصل از پژوهش نشان می دهد که: درباره امضاى الکترونیکى کم وبیش مطالبى از جنبه حقوقى نوشته شده است؛ و در مطالب نوشته شده کمتر به ارزش و اعتبار امضاى الکترونیکى توجه شده است؛ و بعضى سؤالات و ابهامات علیرغم طرح پاسخ داده نشده یا پاسخى که داده شده قانع کننده نبوده است. در این میان، بعضى از نویسندگان دچار اشتباهاتى گردیده و بعضى نیز مطالبى سطحى را بیان نموده و گذاشته اند.

کلیدواژه ها:

تجارت الکترونیک ، امضای الکترونیک ، حقوق تجارت الکترونیک