مدلسازی عدمقطعیت در الگوهای بارش فصلی با استفاده از روشهای کلاسیک فازی

یکی از مهمترین چالشهایی که اساساً فراروی مدیران و تصمیمگیرندگان وجود داشته ودر اغلب موارد تصمیمات آنان را دچار مشکل مینماید، نبود اطلاعات کافی و عدم قطعیت موجود در مسائل دنیای واقع میباشد. امروزه این کمبود کمی ویا کیفی اطلاعات و دادههای مورد نیاز، سبب شده تا علیرغم وجودروشهای متعدد پیشبینی، هنوز حصول نتایج دقیق کار چندان سادهای نباشد.الگوهای مربوط به میزان بارشهایفصلی از جمله مسائل دنیای واقعی هستندبهطور ذاتی الگوهای ب سیارپیچیده و غیرقطعی دارند. بههمین دلیل اطمینان و اعتبار سامانههای پیشبینی بدون درنظر گرفتن کامل عدم قطعیت موجود دراینگونه از سیستمهای واقعی، در حالتکلی قابل تأمین نخواهد بود.مدل های پیشبینی فازی از جمله مهمترین روشهای موجود در ادبیات موضوع بهمنظورمدلسازی عدمقطعیت موجود در دادهها میباشند. اینگونه از مدلها همچنین بهدلیل استفاده از منطق فازی، نیازمند دادههای کمتری بوده و اصولاًمدلهای منا سبتری در شرایط دادههای قابلح صول کم میبا شند. در این مقاله بهمنظور برطرف نمودن محدودیتهای مدلهای خودرگر سیون میانگین متحرک انبا شته ف صلی کلا سیک در مدل سازی ابهام موجود در دادهها و همچنین حصول نتایج دقیقتر در محیطهایی با درجه عدمقطعیت بالا، اینگونه ازمدلها با منطق فازی ترکیب گردیدهاند. بهمنظور ارزیابی عملکرد روش ترکیبی پیشنهادی که بهطور خلاصه مدل خودرگرسیون میانگین متحرک فصلی فازی نامیده می شود، این مدل برای پیشبینی میزان بارشهای ف صلی شهر ستان ا صفهان مورد ا ستفاده قرارگرفته و نتایج آن با مدلهای ف صلی کلا سیکمقایسه شده است. نتایج حاصله در پیشبینیهای نقطهای و پیشبینیهای بازهای بیانگر کارآمدی و برتری روش ترکیبی پیشنهادی بر مدلهای خودرگرسیون میانگین متحرک انباشته فصلی کلاسیکبوده است.

کلیدواژه ها:

پیشبینی سریهای زمانی ، ابهام و عدمقطعیت ، مدلهای خودرگرسیون میانگین متحرک انباشته فصلی کلاسیک ، منطق و روشهای فازی ، الگوهای فصلی ، پیشبینی بارش باران