بررسی تأثیر القایی واج آرایی در نفثه المصدور، بر اساس نظریه ی موریس گرامون

پژوهشگران در چند دهه اخیر به تأثیر واج آرایی در افزایش موسیقی درونیآثار منظوم، توجه بیشتری کرده اند؛ اما تأثیر این تکرارها در القای معنا، به ویژه در آثارمنثور، کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر، آن است که بر اساسنظریه ی گرامون، به بررسی تأثیر القایی واج آرایی در حوزه ی نثر شاعرانه و با تأکید برنفثه المصدور شهاب الدین محمد زیدری نسوی بپردازد. روش پژوهش توصیفی از نوعکیفی است و داده ها با استفاده از تکنیک تحلیل محتوا، تجزیه و تحلیل شده اند. نتایجنشان می دهد که درصد بالایی از تکرار واکه ها و همخوانه ای این کتاب، علاوه برافزایش موسیقی درونی متن، در خدمت القای معنای مورد نظر مؤلف نیز، قرار گرفته-اند و این مسأله میتواند بیانگر تعمیم پذیری نظریه گرامون به دیگر نثرهای شاعرانهنیز باشد.

کلیدواژه ها:

تکرار واج ، تکرار آوا ، تأثیر تکرار واج و آوا در القای معنا ، نفثه المصدور ، موریس گرامون ، واج آرایی ، نثر شاعرانه