بازتاب نامیرایی در افسانه های پریان

آدمی از دیر باز در آرزوی جاودانگی بود و سعی کرده است راهی برای ابدی ساختن خود بیابد داستان یکی از راه هایی است که انسان رویا ها و آرزو های خود از طریق آن بیان میکند این داستان ها که گاه نوجوانان وذ کودکان را به عنوان مخاطب خود برمیگزینند مجبور میشوند وقایع دردناک زندگی را با رویایی شادتر بپوشانند و با زبانی دیگر گونه بیان کنند بنابراین آنها در برابر واقعیتی به نام مرگ رویای جاودانه نامیرایی یا زندگی در جهانی بهتر را پیش میکشند اسن مقاله در نظر دارد با روشی توصیفی -تحلیلی به بررسی افسانه های پریان اندرولانگ بپردازد تا به این پرسش پاسخ دهد که چگونه نامیرایی در افسانه های به عنوان بخشی ار ادبیات کودک و نوجوانان بازبات یافته است؟در این افسانه های بی مرگی به شیوه های مختلفی تجلی یافته است گاه نامیرایی به عنوان ابراز قدرت ضد قهرمانان است وگاه موجودات دیگر آن را دارا هستند گاه مرگ گریز ناپذیر است و گاه میتوان با عبور از آن دوباره به زندگی بازگشت به عبارتی میتوان گفت از آنجایی که مخاطب این داستان ها کودکان ونوجوانان هستند تصویر تاریکی از مرگ دیده نمیشود و در اکثر موارد نامیرایی در اشکال مختلف به عنوان راه گریز از مرگ توصیف شده است

کلیدواژه ها:

ادبیات کودک و نوجوان ، افسانه ها پریان ، مرگ ، نامیرایی