تاثیر ریزوبیوم و هیومیک اسید بر پارامترهای رشدی عدس

به منظور بررسی کاربرد باکتری ریزوبیوم لگومینوزاریوم بر ویژگی های رشد دو ژنوتیپ عدس آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال 1393 در مزرعه ای به فاصله 30 کیلومتری اراک انجام شد. تیمارها شامل: دو ژنوتیپ عدس ( توده محلی و رقم کیمیا ) ، به عنوان عامل اول و عامل دوم شامل : 1- شاهد ( بدون کود اصلی )، 2- شاهد با کود شیمیایی، 3- ریزوبیوم، 4- مایکوریزا، 5- هیومیک اسید ( 3 لیتر در هکتار)، 6- ریزوبیوم + مایکوریزا، 7- ریزوبیوم + هیومیک اسید ( 3 لیتر در هکتار )، 8- مایکوریزا + هیومیک اسید ( 3لیتر در هکتار)، 9- ریزوبیوم + مایکوریزا + هیومیک اسید ( 3 لیتر در هکتار ) بود. نتایج نشان داد که اثر ژنوتیپ بر تمامی صفات مورد بررسی در آزمایش معنی دار بود. همچنین برهمکنش ژنوتیپ و کود تنها بر صفت تعداد شاخه جانبی معنی دار شد. رقم محلی نسبت به رقم کیمیا در وزن تر بوته و طول بوته و وزن تر ریشه دارای برتری بود. در مجموع ویژگی های رشدی رقم محلی منجر به رشد بهتر و بیشتر آن شد.

کلیدواژه ها:

عدس ، ریزوبیوم ، ژنوتیپ ، حبوبات ، تلفیق کودی