توسعه الگوریتم طراحی پروانه نیمه مغروق

در یک قرن اخیر با پیشرفت تکنولوژی و با توجه به لزوم افزایش سرعت در جابجاییها و حمل و نقل دریایی، توجه به شناورهای تندرو افزایش چشمگیری داشته است. نکته ی حایز اهمیت آن است که در این راستا، مباحث مرتبط با افزایش تراست به منظور افزایش سرعت، همواره مورد نظر بوده است. یکی از روش های مرتبط، طراحی و انتخاب سیستم پیشرانش مناسب و در کنار آن انتخاب پروانه ای با بازدهی قابل توجه می باشد. از میان سیستم رانش های پروانه ای، پروانههای نیمه مغروق به دلیل بعضی ویژگی های مطلوب، اخیرا در شناورهای سبک و تندرو کاربرد زیادی پیدا کرده است. در حال حاضر برخلاف پروانه های مغروق، روش های تئوری به دلیل مشکلات مربوط به مدل سازی این پروانهها کاربرد قابل ملاحظهای ندارند و طراحی پروانه های نیمه مغروق عمدتاً بر اساس مطالعات تجربی صورت می گیرد. یکی از مراحل مهم الگوریتم انتخاب پروانه، تعیین ضرایب هیدرودینامیکی تراست و گشتاور می باشد؛ اما به دلیل کارکرد پروانه های نیمه مغروق در مرز مشترک مایع و هوا و پیچیدگیهای مربوطه، مقیاس بندی برای آزمایش های مدل به سادگی پروانه های معمولی نیست. در این مطالعه سعی شده است با استفاده از دادههای تجربی، الگوریتم طراحی و انتخاب این نوع پروانه توسعه داده شده، بر اساس الگوریتم توسعه یافته، پروانهای مناسب برای یک شناور تندرو (شناور بشیر) انتخاب شود. پس از بدست آمدن نتایج برای شناور نمونه، تغییرات بازدهی پروانه انتخابی در این مطالعه در مقایسه با مطالعات قبلی دیده می شود

کلیدواژه ها:

پروانه نیمه مغروق ، الگوریتم طراحی ، ضرایب هیدرودینامیکی ، روابط رگرسیونی