ارتباط هوش هیجانی و خوش بینی با رضایت زناشویی در افراد متأهل نابینا و عادی

هدف پژوهش حاضرتعیین ارتباط هوش هیجانی و خوش بینی با رضایت زناشویی درافراد متاهل نابینا و عادی بود روش این پژوهش ازنوع همبستگی بود جامعه اماری این پژوهش را کلیه افراد متاهل نابینا و عادی شهرستان اصفهان تشکیل میدادند نمونه پژوهش 80نفر ازافراد نابینا و عادی بودند که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند برای جمعاوری داده ها پرسشنامه رضایت زناشویی فرم کوتاه اینریچ 1989 خوش بینی شیرر و کارور 1985 و پرسشنامه هوش هیجانی پترایدز و فارنهام 2002 استفاده شده بود داده های پژوهش بااستفاده ازضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری تجزیه و تحلیل شدند نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که هوش هیجانی r=0/51 و خوش بینی r=0/32 با رضایت زناشویی رابطه معناداری دارند P<0/05 نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیری نشان داد که 55درصد درافراد نابینا و 21درصد درافراد عادی ازواریانس رضایت زناشویی توسط هوش هیجانی و خوش بینی تبیین میشود باتوجه به وجود رابطه مثبت معنادار بین هوش هیجانی و رضایت زناشویی درافراد متاهل نابینا و عادی کیفیت هوش هیجانی میتواند به عنوان سازه ای بنیادین و اثرگذار درروند بهبود روابط زناشویی رضایتمندانه به شمار رود بنابراین میتوان ازطریق اموزش نقش هوش هیجانی دربهبود روابط بین فردی و زناشویی اقدام موثر انجامداد

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، خوش بینی ، رضایت زناشویی ، افراد نابینا ، افراد بینا