بررسی رابطهی خودکارآمدی و تصور توفیق از تدریس با رضایت شغلی معلمان مقطع ابتدایی

مقدمه: معلم مهمترین متغیر در یادگیری دانش آموزان است؛ به عبارت دیگر، مهمترین عامل، مواد آموزشی یا روش تدریس نیست،درواقع معلم است .هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطهی خودکارآمدی و تصور توفیق از تدریس با رضایت شغلی معلمان مقطع ابتدایی انجام گرفته است.روش: این تحقیق از نظر روش، از آنجایی که به تحلیل همبستگی بین متغیرها پرداخته است از نوع توصیفی -همبستگی است. کلیه ی آموزگاران مقطع ابتدایی شهرستان زیرکوه که تعداد آنها 356 نفر است به عنوان جامعهی آماری در نظر گرفته شدند. نمونه با استفاده ازجدول مورگان، 186 نفر برآورد شد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از تمامی دبستان های سطح شهر (31 مدرسه) و ازهر مدرسه تعداد 6 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ی خودکارآمدی معلم شان- موران و ولفلک هوی، پرسشنامه ی رضایت شغلی کندال و هولین و پرسشنامه ی تصور توفیق از تدریس فردوسی پور است. اطلاعات گردآوری شدهبراساس آمار توصیفی و استنباطی (آزمون ضریب همبستگی، تحلیل رگرسیون و تحلیل واریانس چند متغیری) از طریق نرم افزار آماری 20spss مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد بین (خودکارآمدی و تصور توفیق از تدریس)، (خودکارآمدی و رضایت شغلی) و (تصور توفیق ازتدریس و رضایت شغلی) رابطه معنیدار وجود ندارد. بین معلمان زن و مرد با سطح تحصیلات متفاوت از نظر متغیرهای خودکارآمدی،تصور توفیق از تدریس و رضایت شغلی تفاوت معنی دار مشاهده نشد. اما بین معلمان با سنوات خدمت متفاوت از نظر متغیرهای فوقتفاوت معنی دار مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، تصور توفیق از تدریس ، رضایت شغلی معلمان