بررسی اهمیت حس تعلق به مکان در بهبود کیفیت آموزش معماری

مبحث آموزش معماری و نیاز مبرم به ارتقای کیفی آموزش معماری در طی سالهای اخیر، از ابعاد مختلفی مورد بررسی قرار اختصاص یافته؛در این » مکان آموزش « گرفته است. دامنه ای از این مباحث هم کمابیش، به موضوع نقش قرارگاه آموزشی، یا راستا با تولید مدارس معماری متعدد سعی در افزایش کیفیت آموزش داشتند، اما هرچه بر شمار مدرسه های معماری افزوده می شود تاثیری برکیفیت آموزش معماری حاصل نمی شود بنابر این، در این میان ، اهمیت حس تعلق به مکان آموزش معماری کم تر مورد توجه و بحث و بررسی قرار گرفته است. در اثبات این فرض که، چنین حسی می تواند نقش موثری دربازدهی آموزش معماری داشته باشد پژوهش می شود. در این پژوهش از روش توصیفی و تحلیلی و تکنیک اسنادی کتابخانه ای استفاده شده است و مروری خواهیم داشت به سیر تحول آموزش معماری ومدارس معماری و همچنین مفهوم حس تعلق به مکان و مولفه های آن. پژوهش نشان می دهد که بین فضای فیزیکی و سطح یادگیری و آموزش رابطه ای مستقیم وجود دارد. محیط آموزشی ای که طراحی خلا قانه داشته باشد و به گونه ای طراحی شود که احساس تعلق ایجاد کند، به محصلین کمک می کند خوب رشد کنند وقدرت خلا قیتشان را رشد دهند میتوان گفت بسترسازی مناسب و فراهم آوردن محیطی پویا با حس تعلق به آن، یکی از عوامل، یکی از فاکتورها، یا بهتر است بگوییم یکی از راهبردهای رسیدن به حل مشکل کیفیت آموزش، است و مسلم است پاسخی که مکان آموزش به تنهایی میدهد، برای رسیدن به مقصود کافی نیست

کلیدواژه ها:

آموزش معماری ، مدارس معماری ، حس مکان ، حس تعلق