تبیین تأثیرات متقابل رسانه ها و ساختارهای سیاسی بر یکدیگر با استفاده از مبانی ارتباطات سیاسی

در دوره معاصر، ارتباطات، فعالیت های مختلف اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی را در بر می گیرد و در این میان با پیچیده تر شدن و گسترش جوامع اهمیت ارتباطات در بعد سیاسی نیز روزافزون می گردد تا حدی که باید گفت در شرایط فعلی ارتباطات مایه اصلیزندگی سیاسی است و بدون بهره گیری از وسایل ارتباطی و رسانه های گروهی نظام های سیاسی قادر به نظم بخشیدن در جامعه وشریک ساختن مردم در زندگی سیاسی نیستند. همچنین اعضای جامعه برای ایفای نقش فعال، شرکت در انتخابات و ارتباط متقابل با سیاستمداران به رسانه های جمعی نیازمندند. در ارتباط سیاسی آنچه اهمیت دارد تاثیر بر رفتار است. ارتباط گر سیاسی که در این نوع ارتباط به طور عمده سیاستمدار است سعی می کند با بهره گیری از ابزار مختلف ارتباطی و کاربرد قوانین و تکنیک های لازم بر مخاطبتاثیر گذارد و وی را همواره هماهنگ با برنامه ها و ایده های خود ساخته و با کسب نفوذ و جلب افکار و آرا عمومی مردم، موقعیت خود را تحکیم بخشیده و به گسترش دایره قدرت خود بپردازد. مقصود مقاله کنونی ارائه پاسخ بدین سوال است که اصولاً مفهوم ارتباطات سیاسی تا چه میزان توانایی تأثیرگذاری بر روند جامعه پذیری سیاسی را دارد؟ به بیانی دیگر، تأثیر ارتباطات سیاسی در نظام های مختلف برمیزان آگاهی، مشارکت پذیری، فعالیت تحزبی و ... مردم تا چه میزان می باشد. یافته های مقاله حاکی از این موضوع می باشد که از آنجا که دوران کنونی به عصر فراارتباطات شهرت دارد، تلفیق دو عامل سیاست و ارتباطات مهمترین عامل آگاهی، مشارکت پذیری، فعالیت های تحزبی و در یک کلام جامعه پذیری سیاسی می باشد. نویسندگان در راستای اثبات این موضوع از روش تحلیلی توصیفی و نیز - منابع مکتوب و مجازی بهره گرفته اند.

کلیدواژه ها:

ارتباطات سیاسی ، رسانه ها ، فضای مجازی ، جامعه پذیری سیاسی