تحلیلی بر نقش مشارکت و حقوق شهروندی در توسعه پایدار شهری

مشکلات دو دهه اخیر شهرها مانند فقر بی عدالتی و مشکلات زیست محیطی ظهور پارادایم توسعه پایدار شهری درقالب الگوی حکمروایی خوب شهری را سبب گردید پایه و اساس رویکرد حکمروایی خوب شهری را مشارکت همه کنشگران عرصه مدیریت شهری بویژه شهروندان تشکیل می دهد چرا که از یک سو تجربیات حاکی از آن است که مدیریت شهری بدون مشارکت ناکارآمد می باشد و از سوی دیگر با تدوین منشور حقوق و مشارکت شهروندی میزان پاسخگویی شفافیت و اثر بخشی در مدیریت شهری افزایش می یابد و شهرواندان و مسئولین شهری با حقوق و تکالیف خود در ارتباط با محیط زندگی شهری آشنا می شوند لذا هدف این نوشتار مطالعه و بررسی نقش مشارکت و حقوق شهروندی در پایداری شهرهاست روش تحقیق این پژوهش مبتنی بر روش توصیفی تحلیلی و گرد آوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای و اسنادی است نتایج پژوهش حاکی از آن است که دولتها و مدیریت شهری در جهت تدوین منشور حقوق شهروندی و مشارکت مردمی باید در ابتدا تفکر و ایدئولوژی مشارکت شهروندی را در جامعه بپذیرند و سپس با تدین منشور حقوق شهروندی زمینه را برای فعالیت نهادهای مدنی غیر رسمی و محلی فراهم کنند

کلیدواژه ها:

مشارکت شهروندی ، حقوق شهروندی ، مدیریت شهری ، توسعه پایدار شهری