راستگویی به بیمار
محل انتشار: چهارمین همایش ملی اخلاق و آداب زندگی
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,489
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ETHICS04_009
تاریخ نمایه سازی: 25 بهمن 1394
چکیده مقاله:
آیا در صورت ابتلاء فرد به یک بیماری مهلک پزشک باید حقیقت را به او بگوید؟ یکی از اصول مطرح در پزشکی اصل صداقت می باشد که وظیفه ی بیان واقعیت، راستگویی و صداقت را در تعاملات پزشکی مدنظر قرار می دهد. در این که باید حقیقت را به بیمار گفت یا نه، میان جوامع شرقی و غربی و همچنین در آموزه های اسلام، دیدگاههای متفاوتی وجود دارد. در جوامع غربی، طبق اصل (اختیار فردی) پزشک ملزم به بیان حقیقت به بیمار است. اما در بسیاری از جوامع شرقی، به علت محوریت خانواده و اولویت اصل (عدم اضرار) نسبت به اختیار فردی، کتمان حقیقت بیماری امری رایج است. آموزه های دینی اسلام، بر حق بیمار بر دانستن حقیقت و لزوم فراهم آوردن شرایط لازم، برای بهره گیری بهتر از روزهای پایان حیات تاکید دارد؛ هرچند بر ملاحظات اخلاقی در خصوص عدم ایجاد ترس و نگرانی بی مورد در بیمار را نیز مورد توجه قرار می دهد. از عوامل اصلی خودداری از بیان حقیقت به بیمار می توان به، کاهش امید در بیمار و ایجاد نگرانی و اضطراب در او اشاره کرد. اما دادن حق انتخاب و تصمیم گیری های آگاهانه و تقویت اعتماد بین پزشک و بیمار مهمترین دلایل حمایت از بیان حقیقت به بیمار هستند. تدوین و اجرای دستورالعمل های خاصی جهت تسهیل بیان حقیقت به بیمار در برخی کشورها به انجام رسیده است. در کشور ما نیز به نظر می رسد توجه به افزایش آگاهی های عمومی و نیز ا رتقای مهارت های ارتباطی پزشکان و تیم پزشکی در خصوص نحوه ی انتقال خبر بد، در کنار تدوین دستورالعمل های لازم ضرورت دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
رقیه غفاری
دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه زنجان