گردشگری فرهنگی و توسعه ی پایدار شهری با تاکید بر بازآفرینی بافت های فرسوده تاریخی

توسعه ی پایدار شهری یکی از ابعاد گسترده ی توسعه ی پایدار و مطالعات شهری است که در سال های اخیر به یک موضوع چندرشته ای در علوم انسانی و اجتماعی تبدیل شده و مورد توجه اندیشمندان و برنامه ریزان قرارگرفته است. از میان عوامل گوناگون مؤثر بر توسعه ی پایدار شهری، گردشگری فرهنگی، ا ز اهمیت بسیاری برخوردار است. مبحث گردشگری فرهنگی به عنوان یکی از مهم ترین گرایش ها در مطالعات گردشگری و اوقات فراغت به شمار می آید که مبتنی بر جاذبه ها و میراث فرهنگی، معنوی، تاریخی و مردم شناختی است. در این راستا توجه هر چه بیشتر به آثار فرهنگی و تاریخی، به ویژه بافت های فرسوده، از الزامات توسعه ی گردشگری فرهنگی و نیز توسعه ی پایدار شهری به شمار می آید. این مطالعه ضمن پرداختن به سه مفهوم توسعه ی پایدار شهری، گردشگری فرهنگی و بازآفرینی بافت های فرسوده ی تاریخی شهری به ارتباط تنگاتنگ و متقابل میان آن ها می پردازد. همچنین، از برخی داده های آماری به منظور بررسی تجربی این موضوع بهره گرفته شده است. در پایان، پیشنهادهای ارائه شده در این نوشتار شامل ضرورت توجه به بافت های فرسوده ی تاریخی، انجام پژوهش های کاربردی به منظور شناسایی ظرفیت ها و قابلیت های بومی در شهرهای گوناگون با هدف جلب مشارکت اجتماعی و نیز ارائه ی برنامه ها و الگوهای راهبردی و پایدار در جهت دستیابی به سطوح مطلوب گردشگری فرهنگی است

کلیدواژه ها:

گردشگری فرهنگی ، توسعه ی پایدار شهری ، بافت های فرسوده ی تاریخی ، موزه ها ، بناهای تاریخی